‘…5? Dat is voor mij meer een warming up, dan zit ik er net lekker in…’ zegt de één.
‘…Ja, na de 5 begint het pas…’ antwoordt de ander.
Dit hoorde ik afgelopen januari mijn broertjes tegen elkaar zeggen, in een gesprek over de hardloopkilometers die zij regelmatig afleggen.
Zucht. Wauw, ik hoop dat ik over een poos ook zo kan praten over dit onderwerp! Dit gesprek tussen hen destijds was wel voor mij de grootste aanjager om ook eindelijk weer eens een doel te stellen en het echt te gaan doen.
Vijf kilometer hardlopen. Wat een ding voor mij. Al jaren ben ik bezig met een intentie, dan een opbouw en dan ergens haak ik af. Om het vervolgens 2 jaar later weer eens te proberen, te falen en een jaar later dit hele riedeltje te herhalen. ‘Ach, ga je weer hardlopen?’ is voor mij geen onbekende vraag, met licht sarcastische ondertoon. Volkomen terecht ook. En nu klinkt het bij anderen zo makkelijk. Grr! Dit moet jij toch ook kunnen Anka, schop onder je hol en ga er eens voor! Dat heb ik dus ik februari gedacht, tegen mezelf gezegd en nu is het bijna zover. De hardloopwedstrijd!
In februari ben ik dus gestart met oefenen en begin mei is het evenement waar ik me voor heb aangemeld. Genoeg tijd om op te bouwen leek me. Omdat ik toch ook wel nieuwsgierig was naar mijn vooruitgang heb ik een hele tabel gemaakt met tijden en afstanden en ook de opbouw. Zo kon ik goed zien voor mezelf of ik een beetje op schema zat. Het ging me best redelijk af, ik liep zelfs iets voor op mijn schema. Whoop whoop! Ik had zelfs ingecalculeerd dat als ik een griepje zou krijgen het nog steeds prima haalbaar moest zijn.
En dus kreeg ik dat griepje, maar haal de laatste twee letters daar maar van af. Het was een behoorlijke. Heel lang zat ik nog laag in mijn energie. Ik had daardoor inmiddels een drempel ontwikkeld om de hardloopdraad weer op te pakken. Totdat een kennis tegen me zei: ‘Oh joh, dat valt reuze mee, vaak heb je zo de draad weer opgepakt hoor! De basis zit er toch al.’ Gezegd door ook zo’n type waarvoor de 5 km een warming up is. Maar het hielp me wel.
Ergens ging er weer een knop om en dus kon deze belemmering ook aan de kant, en waarempel, de keer daarop ging het hartstikke goed. Ik had niks ingeleverd op tijd of kilometers. Yes! Het blijft me verbazen, keer op keer, hoe alles alleen maar te maken heeft met de mindset van deze vrouw.
En nu? Hoe gaat het nu?
Poep.
Ik bedoel, het lopen op zich gaat best lekker. Geen lichamelijke klachten of pijntjes. Na de tijd voel ik me ook echt vaak prima. Maar om aan één stuk de vijf kilometers te rennen… Ergens tijdens het lopen krijgt mijn hoofd de kans om er een heel verhaal van te maken, te saboteren en dan te denken een stuk te moeten gaan lopen. Dus op dit moment zit ik nog niet aan 5 km hardlopen. En daar baal ik van.
Langzamerhand voel ik de datum in mijn nek hijgen. En dan denk ik: Ik ga het niet redden, de afstand gaat me niet lukken, ik ga kappen, opgeven, ik wil niet meer. bla. Bla. Bla.
Wat een teleurstelling.
Maar wacht. Wat gebeurt hier nou? Zo, hoofd, gaat ie lekker?! Stop maar even. Wat ben je nou eigenlijk aan het vertellen?
Ik heb het weer in de gaten. Gelukkig. Dit is wat ik geleerd heb. Hoofd gaat er weer op los. En, als ik dat weer doorheb, dan weet ik dat het helpt om van een afstand eens naar deze gedachten te kijken. Aangezien alle gedachten bij mensen vaak dezelfde zijn als de dag ervoor, en je jezelf de hele dag dezelfde overtuigingen en belemmeringen vertelt kun je na deze bewustwording het ook anders doen.
Dus wat ga ik mezelf zeggen?
Is het echt waar wat ik denk? Wat kun je ook zeggen?
Hele andere dingen! Ongeveer het tegengestelde als 5 minuten geleden.
Ik blijf oefenen, ik ga meedoen, ik ben echt goed op weg en…
En terwijl ik dit typ heb ik een aha-momentje…
Ik herken opeens hoe ik heel veel dingen in mijn dagelijks leven op deze saboterende manier aanpak.
Klap voor mijn kop, maar fijn dat het inzicht er is. Dank u.
Ik zit namelijk vaak boordevol goede ideeën, ik maak dan enthousiast een start en meestal haak ik ergens in het proces af. Mislukt, helaas en door met wat anders.
Af en toe lukt het me wel. Ik bedoel, ergens heb ik mijn eigen onderneming opgezet en ga ik ervoor, maar nog te regelmatig laat ik me weerhouden iets door te zetten of af te maken. Wanneer dit gebeurt in het proces en waarom, dat is nu voor mij om eens te onderzoeken. Want ergens is het zonde dat ik me laat weerhouden om al deze mooie dingen te gaan doen!